燦CHAN 03
"แล้วคุณจะเสียใจกับคำตอบของคุณ!"
สิ้นคำคนตัวสูงก็โน้มหน้าลงไปบดเบียดริมฝีปากกับปากบาง
แบคฮยอนปิดปากแน่นไม่ยอมให้อีกคนลุกล้ำเข้ามา ขาเล็กทั้งสองข้างดีดดิ้นไปมา สภาพจิตใจที่ย่ำแย่ส่งผลให้ร่างกายอ่อนแอไปด้วย
เรี่ยวแรงทั้งหมดถูกดูดกลืนไปจนหมด
จูบที่ไม่มีความอ่อนโยนรุนแรงและก้าวร้าว ร่างเล็กได้แต่นอนนิ่งให้อีกฝ่ายลงทัณฑ์
แบคฮยอนหลับตาแน่นพยายามจะปิดกลั้นไม่ให้น้ำตามันไหลออกมา ปาร์คชานยอลต้องไม่มีวันได้เห็นน้ำตาของเขา
เสื้อเชิ้ตสีขาวถูกเหวี่ยงออกไปโดยไม่สนใจว่ามันจะไปตกที่ส่วนไหนของห้อง
เผยให้เห็นลอนกล้ามอ่อนที่หน้าท้อง มือหยาบลูบไล้ไปทั่วแผ่นอกเปลือยเปล่าของแบคฮยอนในขณะที่ปากก็ทำหน้าที่ของมัน
"อื้อ..แฮ่ก"
เสียงหอบหายใจดังขึ้นหลังจากที่เขาถอดจูบออก แผ่นอกเล็กกระเพื่อมอย่างเหนื่อยหอบ
ต้นคอขาวถูกดูดเม้มจนขึ้นสี จังหวะหัวใจเต้นเร็วและแรงราวกับว่าจะหลุดออกมาจากอก
มือหนาปัดป่ายไปตามยอดอกใช้นิ้วสะกิดเบาๆมันก็แข็งสู้มือ
ชานยอลส่งยิ้มอย่างพอใจรอยรักสีสดกระจายไปทั่วลำคอขาว ก่อนจะก้มลงดูดเม้มยอดอกสีสวย
เรียวขาเล็กที่ดีดดิ้นไปมาถูไถกับความคับแน่นใต้กางเกงสีเข้ม
ปลุกเร้ากามารมณ์ให้ลุกโชน ยิ่งได้ยินเสียงฮึดฮัดของอีกคนยิ่งทำให้ครึ้มใจ ขัดขืนแต่พยายามเก็บเสียงคราง
นี่แหละความทรมานแรกที่แบคฮยอนได้รับ...
กางเกงขายาวถูกดึงล่นจนหลุดออกจากตัวตามด้วยชั้นในสีขาว
ก่อนที่ชานยอลจะหันมาปลดเข็มขัดและถอดอาภรณ์ออกจนเปลือยเปล่าเหมือนร่างเล็ก
เขาก้มลงไปตวัดลิ้นเลียยอดอกอีกครั้ง ขบเม้มจบมันแข็งไม่ต่างไปจากอาวุธประกายที่พองโตพร้อมลงทัณฑ์นักโทษ
"ย...อย่าทำ...ฮึก
แบบนี้กับผม"
น้ำเสียงตะกุกตะกักฟังแทบไม่ได้ศัพท์เมื่อร่างสูงคว้าหมับเขาที่แกนกาย
ชานยอลค่อยๆรูดรั้งตามความยาวจนมันเริ่มแข็งตึง
ริมฝีปากบางถูกครอบครองอีกครั้งดูดเฟ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนมันเจ่อบวม
ลิ้นร้อนถูกส่งเข้ามาในโพลงปากขณะที่เขาเผยอปากหอบหายใจ
ความรู้สึกชื้นแฉะที่น่าขยะแขยง ร่างเล็กจึงตัดสินใจออกแรงกัดเข้าที่ริมฝีปากล่างของคนตัวสูง
"โอ๊ย!"
กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งไปทั่วโพรงปาก แบคฮยอนกำลังทำให้ชานยอลโมโห
ความโกรธสุ่มไฟให้กองเพลิงแห่งราคะ สุดท้ายคนที่โดดแผดเผาก็คือแบคฮยอน
"ชอบนักใช่ไหมความรุนแรงน่ะ!"
ตาคมจ้องมองไปยังคนตัวเล็กที่อยู่ใต้ร่างก่อนจะแสยะยิ้มออกมา
"กับพี่อี้ฝานคงร้อนแรงมากเลยงั้นสิ?"
"หยุดพูดจาหยาบคายซะทีชานยอล!"
เหลืออดเต็มทีกับผู้ชายคนนี้ แบคฮยอนไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องมาพบเจอกับคนแบบนี้
ไม่เคยคิดว่าจะมีคนใจร้ายอย่างปาร์คชานยอลอยู่บนโลก
"ทำไมล่ะ?
ทั้งที่คุณก็ชอบความรุนแรงไม่ใช่เหรอ"
มือหยาบลูบไล้ไปตามขาอ่อนด้านในบีบเฟ้นจนอีกคนขนลุกซู่
ปากบอกว่าไม่แต่ร่างกายกับตอบสนองความต้องการขนาดนี้
"ผมเกลียดคุณ
ฮึก อ่ะ!" เสียงครางหลุดออกมาจนได้ แกนกายเล็กถูกอีกคนรูดรั้งจนรู้สึกปวดหนึบไปทั้งตัว
ชานยอลยังคงเร่งจังหวะชักรูดจนร่างเล็กบิดเร้าอย่างทรมาน
"ผมสามารถทำให้คุณเกลียดผมได้มากกว่านี้อีกแบคฮยอน..."
เสียงทุ้มต่ำกระซิบที่ข้างใบหู ก่อนจะใช้ลิ้นลากเลียไปตามหลังใบหู กัดเบาๆจนคนตัวเล็กต้องหดคอหนี
มือหนาเร่งจังหวะชักรูดแกนกายเล็กจนแบคฮยอนกระตุกเกร็งก่อนจะปล่อยน้ำนมออกมาเลอะมือและหน้าท้องของเขา
ไม่รอให้เสียเวลาเขาจัดการจับขาเล็กอ้าออก
ชักรูดแกนกายใหญ่สองสามทีก่อนจะนำมาจ่อไว้ที่ปากช่องทาง
"ฮึก
อ๊ะ จ...เจ็บ!" เพียงแค่ส่วนหัวถูกดันเข้ามา
แบคฮยอนก็ต้องเบ้หน้าด้วยความเจ็บปวด แต่ชานยอลก็ยังไม่ยอมหยุด เขายังคงพยายามสอดแทรกความเป็นชายเข้ามาในช่องทางโดยไม่มีการเบิกทาง
เจ็บจนรู้สึกเหมือนกำลังจะถูกฉีกร่าง
"อะ
อื้ม อ่าห์"
เสียงครางทุ้มดังก้องทั่วบริเวณเมื่อเขาสามารถสอดใส่แกนกายเข้าไปได้จนสุดความยาว
พนังอ่อนนุ่มด้านในกำลังตอดรัดอย่างหนัก
มันคับแน่นจนเหมือนว่านี้เป็นครั้งแรกของแบคฮยอน
ร่างเล็กกัดริมฝีปากจนมันระบมเพื่อระบายความเจ็บปวดที่ได้รับ
เสียงครางต่ำของชานยอลทำให้เขาอยากตาย ร่างกายที่ไม่เคยผ่านใครมาก่อน แต่กลับถูกกระทำอย่างไม่มีคำว่าอ่อนโยนและปราณีมันเจ็บเหมือนจะตายให้ได้
ชานยอลค่อยๆขยับกายช้าๆและเปลี่ยนเป็นเร็วในทันที
กระแทกกระทั้นจนได้ยินเสียงเนื้อกระทบเนื้อ
บทลงโทษที่รุนแรงและดิบเถื่อนไม่เคยปราณีคนใต้ร่าง
ร่างสูงกำลังสติแตกกับช่องทางที่คับแน่นมันบีบแกนกายใหญ่จนความกระสันแล่นไปทั่วร่าง
"ย...หยุดเถอะ
ฮึก" เสียงหอบหายใจดังแข่งกับเสียงกระเส่า ร่างเล็กโยกไปตามแรงกระแทกของอีกคน
"ผม อ๊ะ ข...ขอร้อง"
หยดน้ำตาไหลยาวเป็นทาง
ความเจ็บปวดที่ร่างกายไม่ได้ทำให้เขาร้องไห้แต่เป็นที่ใจต่างหาก ถึงอย่างนั้นน้ำเสียงสั่นเครือขอร้องให้หยุดการกระทำดิบเถื่อนก็ไม่ได้ทำให้ชานยอลยอมอ่อนข้อให้เลยขาเรียวถูกจับขึ้นมาพาดบ่าแกร่ง
นั่นทำให้แกนกายสามารถเข้าไปได้ลึกขึ้น
ร่างสูงยกยิ้มพอใจเมื่อเห็นหยดน้ำตาที่ไหลออกมาจากหางตาคนตัวเล็ก
ชานยอลจงใจถอดอาวุธประจำกายออกมาแล้วก็ถูไถมันกับช่องทางก่อนจะดันมันเข้าไปแล้วขยับด้วยจังหวะเนิบนาบ
"อือ
อ่ะ อ้า" เสียงครางน่าเกลียดยิ่งทำให้แบคฮยอนรู้สึกขยะแขยงตัวเอง
ความเสียวซ่านถูกส่งมาแทนความเจ็บปวด ซึ่งหากเลือกได้เขาจะยอมเจ็บดีกว่ารู้สึกแบบนี้
เนคไทที่ผูกมัดหลุดออกจากข้อมือแต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้ทำอะไรชานยอลก็จับตัวเขาพลิกคว่ำและสอดแกนกายเข้ามาทันที
"ครางดังๆสิแบคฮยอนผมอยากได้ยิน
อื้ม อ่าห์"
แขนสองข้างของแบคฮยอนถูกจับมาไขว้หลังไว้ก่อนที่ชานยอลสอบสะโพกถี่ๆ
"ฮึก ผ...ผมเกลียดคุณ!!"
ประโยคเดียวที่สามารถให้กับผู้ชายตรงหน้า ร่างเล็กๆกระเพื่อมต่อเนื่องไม่มีหยุด
ในขณะที่ผู้คุมกำลังลงทัณฑ์นักโทษแบคฮยอนพ่นคำว่าเกลียดออกมาถึงสองครั้ง
ชายหนุ่มแค่นหัวเราะในลำคอก่อนจะกระแทกอัดแรงเข้าไปไม่ยั้ง คนใต้ร่างถูกจับพลิกให้อยู่ในท่านอนหงาย
ฝ่ามือน้อยดันอกอีกคนให้ออกห่าง เผลอจิกเล็บลงไปบนแผงอกอย่างจัง จนร่างสูงต้องเอาคืนด้วยการเพิ่มแรง
แกนกายใหญ่หมุนควงกระทบจุดกระสันด้านใน ริมฝีปากบางขบกัดกันพร้อมกับร่างกายที่บิดเร้า
คับแน่น
เจ็บปวด และทรมาน ความรู้สึกเหล่านี้สาดเทเข้ามาในคราวเดียว ตามมาด้วยความกระสันเมื่ออีกคนเร่งจังหวะจนใกล้แตะขอบสวรรค์
หากแต่แบคฮยอนคิดว่ามันเหมือนการดิ่งลงนรกเสียมากกว่า
"อืม อา
อ่าห์" ร่างสูงเชิดหน้าครางต่ำ ก่อนที่จะปล่อยน้ำนมสีขาวข้นเข้าไปในตัวแบคฮยอน
พนังอ่อนนุ่มตอดรัดแท่งเนื้อก่อนจะกระตุกเกร็งและปล่อยน้ำออกมาอีกรอบ ปาร์คชานยอลถอดแท่งเนื้อใหญ่ออกมาจากช่องทางก่อนจะเดินไปหยิบผ้าขนหนูแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างไม่ไยดีร่างเล็กๆที่นอนหมดแรงอยู่บนเตียง
บทลงโทษแรกที่ผ่านพ้นไป
มันเหมือนไฟนรกกำลังแผดเผาหัวใจให้แหลกลาญ
แบคฮยอนคว้าผ้าห่มผืนใหญ่ขึ้นมาคลุมปิดร่างเปลือยเปล่า
ตอนนี้เขาไม่มีแรงจะทำอะไรทั้งนั้น
แม้แต่การร้องไห้.....
มีต่ออีกนิดนึงนะคะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น