CUT SCENE
燦CHAN 07
"คุณฟังสิ่งที่ผมจะพูดให้ดีนะ"
"..."
"ผมไม่ได้เมาเพราะถ้าผมเมาผมคงขับรถกลับมาบ้านไม่ได้
แล้วผมก็ไม่ได้มีเจตนาที่จะลงโทษคุณ"
"..."
"ผมรู้ตัวว่าผมกำลังทำอะไรอยู่"
"..."
"ผมแค่ต้องคุณ...แบคฮยอน"
ริมฝีปากบางถูกครอบครองอีกครั้ง
ชานยอลไม่เปิดโอกาสให้แบคฮยอนได้พูดอะไรอีกแล้ว
เขาไล่ต้อนลิ้นเล็กๆของอีกคนชักจูงจนมันเข้ามาซุกซนอยู่ในโพลงปากของเขา
ดูดดุนกลีบปากบางจนมันเริ่มขึ้นสี
มือใหญ่รวบข้อมือของคนตัวเล็กขึ้นไปตรึงไว้บนหัว
ถึงจะยอมให้จูบแต่แบคฮยอนก็ยังมีอาการขัดขืน
ความกังวลส่งผ่านจนทำให้ชานยอลสามารถรับรู้ถึงมันได้
คนตัวสูงละออกมาจากริมฝีปากบางก่อนจะค่อยๆใช้นิ้วหัวแม่มือเกลี่ยคิ้วบางให้คลายออก
จากนั้นก็เริ่มพรมจูบไปบนหน้าผากเปลือกตา และจมูก
"..." ไม่น่าเชื่อว่าคนขี้หนาวอย่างเขาจะสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆหากแต่ไม่ใช่จากสภาพอากาศแต่มันมาจากตัวเขาเอง
เพียงแค่ถูกอีกคนพรมจูบแผ่วเบาเลือดลมมันก็พลันไหลมากองอยู่ที่หน้า
พระเจ้ากำลังเล่นตลกอะไร?
แบคฮยอนไม่รู้ตัวเลยว่าเสื้อยืดตัวใหญ่ถูกเลิกขึ้นมาจนถึงอกตอนไหน
ลมหายใจที่รินรดบริเวณซอกคอทำให้เขาแทบจะลืมหายใจ
ยิ่งถูกอีกคนขบเม้มผิวกายอย่างเอาแต่ใจก็ยิ่งทรมาน
"อ๊ะ!! คุณชานพอแล้ว"
แบคฮยอนกำลังยั่วเขาอยู่หรือไงถึงได้พูดปรามด้วยน้ำเสียงหวานแบบนั้น
ร่างเล็กๆกระตุกเกร็งทุกครั้งที่เขาปัดมือไปโดนยอดอก
กลิ่นกายของแบคฮยอนสามารถทำให้เขาคลั่งได้ถึงขนาดที่แทบไม่อยากจะละจมูกออกจากผิวเนียน
จมูกโด่งค่อยๆลากเลื่อนจากลำคอขาวมาหยุดอยู่ที่อก
แรงหอบหายใจทำให้อกเล็กสั่นกระเพื่อมอย่างเห็นได้ชัด
เขาปล่อยมือจากข้อมือเล็กเพื่อที่จะได้ใช้มันในการปลดเปลื้องผ้า เม็ดกระดุมถูกแกะออกด้วยมือเพียงแค่ข้างเดียว
ส่วนอีกข้างก็ส่งไปหยอกล้อสะกิดเขี่ยยอดอกชูชัน
"อ่ะ อือออ"
เสียงครางดังขึ้นเพียงชั่วครู่ก่อนที่จะเงียบไปเพราะอีกคนกัดริมฝีปากตัวเองเอาไว้
นั่นทำให้ผู้คุมเกมยิ่งได้ใจก้มหน้าลงไปครอบครองยอดอกสีสวยด้วยริมฝีปาก
ใช้ลิ้นกระหวัดหยอกเพียงไม่นานมันก็แข็งสู้ลิ้น
เสื้อเชิ้ตถูกเหวี่ยงออกไปเผยให้เห็นมัดกล้ามอ่อนๆของคนตัวสูง
แบคฮยอนดีดดิ้นไปมารู้สึกเหมือนจะขาดใจทุกครั้งที่อีกคนเอาแต่ละเลงลิ้นลงบนยอดอก
ทั้งดูดทั้งขบเม้มจนรู้สึกเจ็บไปหมด
"คะ คุณชานผมเจ็บ พอแล้ว"
อีกครั้งที่คนตัวเล็กร้องประท้วง คราวนี้ชานยอลยอมหยุดแล้วแขนยันโซฟาเอาไว้
แววตาที่อีกคนใช้มองมาทำให้แบคฮยอนไม่กล้าสบตา
"ถ้าไม่ให้ผมทำตรงนี้
คุณต้องมีที่อื่นให้ผมทำนะ" ไวกว่าความคิดยังไม่ทันที่อีกคนจะพูดอะไร
ชานยอลก็เลื่อนลงต่ำดึงล่นกางเกงนอนขายาวออกพร้อมกับชั้นในสีอ่อน
"อย่า!!" ขาเรียวหุบเข้าหากันทันทีแต่มันก็แทบไม่ช่วยอะไรเมื่อมีร่างสูงใหญ่ของชานยอลขั้นกลาง
มือร้อนกอบกุบแกนกายเล็กไว้ในมือแล้วออกแล้วรูดรั้งเพียงแค่เบาๆมันก็เริ่มพองตามแรงอารมณ์ที่พุ่งสูง
แบคฮยอนหลับตาแน่นไม่กล้าแม้แต่จะมอง ริมฝีปากสีแดงสดขบเม้มกันจนบวมเต่ง
มันทรมานมากที่เขาต้องพยายามเก็บเสียงลามกไม่ให้เล็ดลอดออกมา
กายเล็กบิดเร้าไปมาอย่างทรมาน
มือหนาที่เล่นสนุกอยู่กับส่วนกลางลำตัวเร่งจังหวะเร็วขึ้นเรื่อยๆจนแทบทนไม่ไหว ความกระสันแล่นผ่านไปทั่วทุกที่ของร่างกาย
"อะ อ๊า อื้ออออ"
เสียงครางดังระงมไปทั่วห้องในขณะที่อารมณ์กำลังทะยานสู่จุดสูงสุดเขาก็รู้สึกเหมือนถูกกระชากให้ล่วงลงมากองกับพื้น
ชานยอลปล่อยมือจากแกนกายเล็กแล้วรั้งร่างอีกคนให้ลุกขึ้นมานั่งคร่อมบนตักโดยหันหน้าเข้าหาเขาแทน
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดบนใบหน้าหล่อเมื่อเห็นแก้มใสขึ้นสีแดง
"ตรงนี้ไม่ถนัด ผมว่าเราไปที่เตียงดีกว่า"
"ไม่!! คุณชานปล่อยผม!!"
ไม่มีการฟังคำประท้วงใดๆทั้งสิ้นชานยอลลุกขึ้นยืนโดยที่อุ้มคนตัวเล็กขึ้นมาด้วย
ขาเล็กเกี่ยวเอวหนาอย่างอัตโนมัติ แขนเรียวก็เหมือนกัน
ความสูงของชานยอลทำให้เขาไม่มีทางเลือกความสูงขนาดนี้หากตกลงไปคงเจ็บไม่น้อย
ระหว่างทางชานยอลก็ไม่วายแกล้งอีกคนด้วยการตวัดลิ้นเลียใบหูเล็ก
แต่สำหรับแบคฮยอนแล้วเรื่องนี้มันไม่น่าอายเท่ากับตอนนี้แกนกายของเขากำลังถูกไถอยู่กับหน้าท้องของชานยอล
กระทั่งมาถึงเตียง
คนตัวสูงค่อยๆว่างแบคฮยอนลงบนเตียงนิ่มก่อนที่เขาจะรีบเข้าแทรกกลางระหว่างขาของร่างเล็ก
มือหนาวุ่นอยู่กับการปลดเข็มขัดเมื่อถอดมันออกมาได้เขาก็เหวี่ยงมันทิ้งทันที
"หยุดเถอะ ผมไม่อยากทำมันเจ็บ"
แบคฮยอนส่ายตาไปมาเมื่อเห็นอีกคนกำลังรูดซิบกางเกง
ครั้งแรกที่ถูกย่ำยีมันเจ็บมากแค่ไหนเขายังจำได้ดี อีกฝ่ายไม่ได้พูดอะไรออกมา เขาจับมือแบคฮยอนเอาไว้ข้างหนึ่งก่อนจะสอดประสานนิ้วเข้าไป
"ผมจะไม่รุนแรง คุณต้องเชื่อผมนะ"
แบคฮยอนไม่รู้ว่าชานยอลพูดจริงหรือเปล่า
แต่สายตาที่อีกคนใช้มองเขาในตอนนี้มันทำให้เขารู้สึกอุ่นใจ
เรียวขาเล็กถูกอีกคนจับแยกออกจากกันด้วยมือข้างเดียว
ช่องทางด้านหลังเผยต่อสายตาร่างสูงปลายนิ้วยาวค่อยๆนวดคลึงให้คนตัวเล็กได้ผ่อนคลายก่อนจะค่อยๆสอดเข้าไปทีละนิด
เข้าไปได้แค่ครึ่งแบคฮยอนก็งอแงซะแล้ว
"จะเจ็บ คุณชานผมเจ็บ"
ใบหน้าเหยเกจนอีกคนนึกส่งสารหากแต่เขาเองก็มาใกล้มากแล้วส่วนกลางที่คับเเน่นใต้กางเกงก็ทำให้เขารู้สึกปวดหนึบจนเจ็บเหมือนกัน
"อย่าเกร็ง"
เสียงทุ้มเอ่ยก่อนจะบีบมือที่สอดประสานกันไว้เบาๆ ริมฝีปากอิ่มเม้มแน่นเมื่ออีกคนค่อยๆดันนิ้วที่สองเข้ามา
หยดน้ำตาเริ่มเกาะที่ขอบตารู้สึกเหมือนร่างจะฉีก
ชานยอลเริ่มขยับนิ้วเพราะไม่อยากให้อีกคนเจ็บนาน จากจังหวะเนิบนาบเปลี่ยนเป็นเร็ว
"อ๊า อะ อะ อือ" จากความเจ็บปวดเริ่มเปลี่ยนเป็นความกระสัน
แบคฮยอนกำผ้าปูที่นอนจนยับส่วนมืออีกข้างก็บีบมือหนาแน่น ปากบางขบเข้าหากันอกแอ่นกระเพื่อมด้วยความเสียวซ่าน
บยอนแบคฮยอนกำลังฆ่าปาร์คชานยอล...
ให้รอต่อไปคงไม่ไหวแล้ว
ทุกอิริยาบถของแบคฮยอนในเวลานี้สามารถสุมไฟราคะให้แก่เขาได้เป็นอย่างดี
ร่างสูงจัดการถอดกางเกงและชั้นในออกไปก่อนจะเอื้อมมือไปถอดเสื้อยืดออกให้คนตัวเล็กด้วย
ตอนนี้ทั้งสองไร้ซึ่งอาภรณ์ปิดกายด้วยกันทั้งคู่
ชานยอลประคองแกนกายที่บวมเป่งมาจ่อไว้ที่ช่องทางสีหวานรูดรั้งเบาๆใช้ส่วนหัวถูวนปากทางจนคนตัวเล็กบิดเร้าส่งเสียงครางปลุกเร้าอารมณ์ให้ลุกโชน
"อะ อ้า อ๊ะ!! อื้อออ"
ริมฝีปากเล็กถูกครอบครองเป็นจังหวะเดียวกันที่ชานยอลดันแกนกายเข้ามาจนสุด
ผนังด้านในตอดรัดแน่นจนแทบคลั่ง
เรียวลิ้นเกี่ยวพันกันอย่างดูดดื่ม
ไม่มีแล้วปีศาจร้ายที่แบคฮยอนเคยรู้จัก
เวลานี้เขาเห็นแค่เพียงปาร์คชานยอลผู้ชายที่อ่อนโยนจนเขาเคลิ้มตาม
พายุเพลิงพัดกระหน่ำในค่ำคืนเหน็บหนาว
เสียงครางดังระงบไปทั่วห้องจนแทบแยกไม่ออกว่าเสียงใครเป็นใคร
ทั้งคู่ต่างหันหลังให้กับความบาดหมางในใจแล้วหันมารับมือกับกองเพลิงราคะด้วยกัน
แบคฮยอนแทบจะมองใบหน้าหล่อของชานยอลเป็นภาพซ้อน แรงกระแทกที่สาดเข้ามาจนทำให้ร่างทั้งร่างโยกสะเทือน
เสียงเตียงกระทบกับผนังเป็นตัวช่วยยืนยันว่าเกมรักในครั้งนี้เร้าร้อนแค่ไหน
"อ๊ะ อะ อ่า คะ คุณชาน"
"ผมทำแรงกว่านี้ได้ไหม?"
"อือ อะ อ๊า อ๊ะ แฮ่ก"
คำถามที่ไม่ต้องการตำตอบชานยอลเพิ่มแรงกระแทกทันทีที่พูดจบ
ส่วนคนที่ต้องมารับความเอาแต่ใจของชานยอลก็คงไม่พ้นแบคฮยอน เขาไม่สามารถโต้ตอบอะไรอีกฝ่ายได้เลยมีเพียงแค่เสียงครางกระเส่ากับเสียงหอบหายใจหนักๆที่ออกมาจากปากเขา
"อ่าห์ คุณรัดแน่นเกินไปแล้วนะแบคฮยอน"
เสียงทุ้มคำรามดังลั่น
มือใหญ่คว้าเรียวขาเล็กมาเกี่ยวเอวเขาไว้ก่อนจะเร่งจังหวะสอบสะโพกอัดกระแทกจนอีกฝ่ายร้องครางระงบ
"ชะ ชานยอล อื้อ อ๊ะ! "
ริมฝีปากคลี่ยิ้มทันทีที่ได้ยินเสียงอีกคนเรียกชื่อ
แบคฮยอนคงไม่รู้ตัวว่าการเผลอเรียกชื่ออีกคนอาจจะทำให้เขาต้องปวดสะโพกไปอีกหลายวัน
"เรียกชื่อผมอีก ผมอยากฟัง อ่าห์"
แรงกระแทกกระทั้นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆตามอารมณ์ที่พุ่งสูง ร่างสูงเร่งจังหวะให้เร็วพร้อมกับส่งมือไปรูดรั้งเเกนกายเล็กตรงหน้า
ออกแรงกระแทกจนเม็ดเหงื่อที่เกาะอยู่บริเวณหน้าล่วงล่นลงมา
"ชะ ชานยอล อื้อ อ้าา อ๊ะ อะ อ่าา"
น้ำรักสีขาวไหลเยิ้มเลอะมือและหน้าท้องของร่างสูง
แบคฮยอนบีบมือชานยอลแน่นจนเล็บจิกลงไปบนเนื้อ แรงกระแทกครั้งสุดท้ายกระทบถี่ๆเข้ากับจุดกระสันด้านในก่อนที่น้ำอุ่นจะพุ่งอัดเต็มช่องทางรัก
มือหนาที่ว่างยกขึ้นมาปาดเหงื่อแล้วหันไปคว้าเสื้อยืดที่พาดอยู่ปลายเตียง
เขาค่อยๆถอดแกนกายออกมาอย่างอ่อยอิ่งพลอยทำให้ร่างเล็กกระตุกเกร็งไปด้วย
เสื้อยืดในมือถูกนำมาปาดเช็ดคราบน้ำรักที่ไหลย้อนออกมาจากช่องทางอย่างเบามือ สุดท้ายเขาก็เผลอรุนแรงกับแบคฮยอนจนได้
แต่ที่ทำไปไม่ใช่เพราะแรงโกรธแต่เป็นเพราะความต้องการของเขาทั้งนั้น
ไฟในห้องถูกปิดจนมืดเหลือไว้แค่ไฟหัวเตียงชานยอลดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างคนตัวเล็กที่หลังจากเสร็จกิจกรรมก็หันหลังให้เขาทันที
แบคฮยอนพยายามที่จะเขยิบหนีแต่สุดท้ายก็ถูกท่อนแขนหนารั้งเอวมากอดอยู่ดี
ส่วนมืออีกข้างในตอนแรกมันเคยสอดประสานกันไว้ยังไง
ในตอนนี้มันก็ยังคงอยู่แบบนั้น....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น